Herb miasta

Herbem zespołu miejskiego Kędzierzyna-Koźla jest godło Koźla, pochodzące z XIV w. Nie używany już dziś herb Kędzierzyna przedstawiał w polu czerwonym połowę złotego orła górnośląskich Piastów oraz połowę białej kolby laboratoryjnej.

W herbie widnieją trzy głowy koźle na szyjach, dwie u góry, zwrócone ku sobie, trzecia leżąca poniżej, paszczami zwrócone ku środkowi tarczy. Głowy są czarne, rogi złote, a tarcza srebrna. Herb Kędzierzyna-Koźla jest to tzw. herb „mówiący”, który nawiązuje do używanej od wieków polskiej nazwy miasta: Koźle, tj. do rzekomych trzech braci Kozłów, rezydujących tu w XII w. w warownym zamczysku. Owa legenda – podanie o trzech braciach, nawiązuje do podania o Lechu, Czechu i Rusie – motywu literackiego z wczesnego średniowiecza.

Na podstawie: Damian Tomczyk, „Herby miast Śląska Opolskiego”, Opolska Oficyna Wydawnicza, Opole, 1996

Herbowe ciekawostki

Przed utworzeniem Kędzierzyna-Koźla w 1975 roku każda miejscowość wchodząca później w skład aglomeracji posiadała własny herb. Wszystkie cztery zastąpiło godło Koźla, pochodzące z XIV wieku, które używane jest dotychczas.

W herbie naszego miasta widnieją trzy koźle głowy umiejscowione na szyjach. Dwie z nich u góry, zwrócone ku sobie, trzecia leżąca poniżej, paszczami zwrócone ku środkowi tarczy. Głowy są czarne, rogi złote, a tarcza co może się wydać zaskoczeniem, srebrna. Ze względów ekonomicznych przy różnego rodzaju drukach stosuje się żółte rogi i białą tarczę.

Herb Kędzierzyna-Koźla jest to tzw. herb „mówiący”, który nawiązuje do używanej od wieków polskiej nazwy miasta: Koźle, tj. do rzekomych trzech braci Kozłów, rezydujących tu w XII w. w warownym zamczysku. Nie używany już dziś herb Kędzierzyna przedstawiał w polu czerwonym połowę złotego orła górnośląskich Piastów oraz połowę białej kolby laboratoryjnej. W skład powstałego w 1975 roku miasta, oprócz Kędzierzyna i Koźla weszły również Kłodnica i Sławięcice.

Herb pierwszej miejscowości przedstawia pień drzewa z tkwiącą w nim siekierą i piłą. Badacze próbowali doszukać się genezy powstania miejscowości oraz herbu od pni pozostawionych po karczowaniu lasu porastającego niegdyś brzegi Odry. Herb Sławięcic używany przed połączeniem miejscowości przedstawia pół piastowskiego orła oraz literę S. Wydaje się, że wzorowany był na herbie Kędzierzyna. Wcześniej jednak Sławięcice mogły pochwalić cię herbem przestawiającym żniwiarza z kosą stojącego po lewej stronie dębu. Żniwiarz zapewne tłumaczył rolniczy charakter miejscowości, a dąb jako mocne i rozłożyste drzewo służył mu za ochłodę. Warto zauważyć, że po dziś dzień najwięcej wielowiekowych dębów można spotkać właśnie w Sławięcicach.

Tekst: Kamil Nowak