Portowe dziedzictwo Kędzierzyna-Koźla

Współpraca z Narodowym Instytutem Dziedzictwa zaowocowała publikacją pn. „Portret Miasta Portu. Niematerialne Dziedzictwo Kędzierzyn-Koźle”. Eksperci badali, jakie tradycje przekazywane z pokolenia na pokolenie zbudowały i ukształtowały lokalną społeczność żyjącą nad Odrą. Czy udało im się dotrzeć do wszystkich miejscowych zwyczajów? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w bardzo interesującym opracowaniu.

Jak czytamy we wstępie sercem miasta był jeden z największych portów śródlądowych w Europie, który na przestrzeni lat uległ licznym przekształceniom i wpływom. Tak powstał organizm będący miejscem życia licznych wspólnot reprezentujących mniejszości tak narodowe, jak i etniczne, tj. Niemcy, Romowie, wraz z repatriantami z Kresów, którzy wzbogacają już bogatą mozaikę o własną kulturę. Kędzierzyn-Koźle to miejsce niezwykłe – połączenie średniowiecznego miasta z miastem industrialnym, obszaru zurbanizowanego z terenami wiejskimi.

Publikacja zasadniczo skupia się na dziedzictwie dwóch obszarów: Starego Miasta oraz dzielnicy portowej, które stanowią podobszar rewitalizacji, na drugim planie pozostawiając rozwijający się dzięki linii kolejowej, bogaty w przemysł Kędzierzyn. Istotne znaczenie dla opracowania odgrywa przepływająca, a także dzieląca miasto rzeka Odra. Przed wiekami stanowiła ona jeden ze szlaków bursztynowych łączących Bałtyk z basenem Morza Śródziemnego i odcisnęła piętno nie tylko w fizjografii terenu, ale również miała ogromny wpływ na rozwoju miasta, m.in. poprzez obszar Portu Koźle oraz dzielnicy portowej.

Publikację pn. „Portret Miasta Portu. Niematerialne Dziedzictwo Kędzierzyn-Koźle” można pobrać w załączniku.