Iwona Pavlović: - Taniec jest wpisany w miejskie DNA Kędzierzyna-Koźla

Kędzierzyn-Koźle określany jest jako miasto chemii, miasto kolejarzy, czy wreszcie stolica polskiej siatkówki. A czy za sprawą organizowanego tu turnieju „Dance Oscars” może także aspirować do miana jednego z najbardziej roztańczonych miast w Polsce? Odpowiedzi na to pytanie udzieliła Iwona Pavlović – tancerka, międzynarodowy sędzia taneczny i wreszcie juror popularnego telewizyjnego show „Taniec z gwiazdami”.

Zachęcamy do przeczytania wywiadu.

Piotr Pękala: Czy w miejskim DNA Kędzierzyna-Koźla zakorzenił się już na stałe kod genetyczny tańca?

Iwona Pavlović: Tak, i to na dobre już od kilku lat. Ta przygoda z tańcem rozpoczęła się, gdy znaleźli się tutaj tak wspaniali ludzie, którzy organizują „Dance Oscars”. A nawet nie przygoda, bo to jest już taka przygoda na poważnie. Za sprawą tej imprezy do Kędzierzyna-Koźla przyjeżdża mnóstwo par, mnóstwo tancerzy nie tylko z Polski, teraz już też z zagranicy. Jest tu też bardzo wysoka półka sędziowska. Zresztą, proszę spojrzeć na salę. Jak pięknie wygląda dekoracja, sala zmienia się nie do poznania. Rzeczywiście więc oprócz wszystkich pozostałych aspektów Kędzierzyna-Koźla - czyli chemii, kolei i siatkówki -  taniec jest już też wpisany w miejskie DNA. A przy okazji powiem taką zabawną rzecz. Kiedy rozmawiałam z waszymi siatkarzami, to usłyszałam od nich takie słowa: to my już teraz wiemy, że to przez was czasami nie mamy sali. Ale zaraz roześmialiśmy się wspólnie i doszliśmy do wniosku, że połączenie siatkówki i tańca to bardzo piękne połączenie.

PP: Dla szerszej publiczności jest Pani rozpoznawalna głównie dzięki programowi telewizyjnemu „Taniec z gwiazdami”. W samym środowisku jest jednak Pani uznawana za autorytet i światowej klasy sędzia międzynarodowy. Biorąc pod uwagę Pani doświadczenie, jak ocenia Pani poziom „Dance Oscars” w porównaniu do tych wszystkich konkursów, które są organizowane w Polsce?

IP: Mam okazję jeździć i to sporo po Polsce. Mój kalendarz jest dosyć zapisany, albo sędziuję, albo prowadzę imprezy, bo to różnie wygląda, i rzeczywiście „Dance Oscars” wskoczył na wyższą półkę. To już są naprawdę zawodowi tancerze. Zresztą można było to zobaczyć na naszej gali, bo na finał tańczyły rzeczywiście najlepsi z najlepszych. I to jest górna półka.

PP: A co jest takiego charakterystycznego dla „Dance Oscars”? Co odróżnia go od innych konkursów w Polsce?

IP: Uwielbiam, to co organizatorzy wymyślają. Każdy festiwal tańca, bo tak go nazwę, ma swój styl. W tym roku na przykład tematem przewodnim były bajki i baśnie. Było bajecznie i to mi się właśnie podoba, bo wtedy muzyka jest dostosowana, a także dekoracje i wszystkie pozostałe atrakcje. Zresztą miałam przyjemność, kilka lat temu kiedy byłam u państwa, nawet taką scenkę aktorską zagrać, bo była potrzebna do danego tematu. Rzeczywiście, nie ma takich tematycznych turniejów w Polsce, a ten jest tematyczny i to go bardzo wyróżnia. Oczywiście na plus. 

PP: Jeszcze tylko na koniec chciałbym wrócić do naszego miasta. Wspominała Pani, że niejednokrotnie już u nas gościła. Nie tylko podczas „Dance Oscars”, ale także przy innych okazjach. Jakie wspomnienia ma Pani z Kędzierzynem-Koźlem?

IP: Same dobre. Rzeczywiście chyba trzeba przyjechać do Kędzierzyna-Koźla, żeby poznać to miasto. Kiedyś też mi się kojarzyło bardziej z chemią. Tylko budynki, przemysł, chemia i nic więcej. Kiedy tu przyjechałam, zobaczyłam niesamowitą ilość lasów, terenów zielonych, gdzie można chodzić, biegać, odpoczywać. Zresztą ludzie tutaj chętnie to robią. Ta zieleń tu mnie chyba najbardziej zachwyciła.