Śródmiejskie rondo nie jest już bezimienne

Konstanty Chmielewski został patronem ronda u zbiegu al. Jana Pawła II, ul. Miłej i 1 Maja. Decyzję w tej sprawie podjęli miejscy radni na styczniowej sesji. W miniony piątek odbyły się uroczystości związane z odsłonięciem tabliczek.

Wybór tego miejsca nie był przypadkowy. Konstanty Chmielewski był bowiem nie tylko wielkim budowniczym kędzierzyńskich zakładów azotowych, ale także i miasta. To właśnie dzięki jego staraniom oraz funduszom zakładów powstały stojące obok ronda do dzisiaj Dom Kultury „Chemik”, hala „Śródmieście” czy kryta pływalnia. Nie szczędził także pieniędzy na organizację wielu wydarzeń kulturalnych, jakie odbywały się w mieście, a niektóre z nich, jak np. plenery malarskie czy festiwal filmowy „Publicystyka” trwają do dzisiaj.

W uroczystości odsłonięcia tablic wzięły udział m.in. jego żona Maria Chmielewska, córka Małgorzata Bąkowska, byli współpracownicy oraz znajomi wielkiego budowniczego zakładów na os. Azoty. - Cieszę się, że inicjatywa nadania rondu imienia prezesa Chmielewskiego spowodowała, że mogliśmy się tutaj dzisiaj spotkać w gronie osób związanych z Zakładami Azotowymi, aby wspomnieć tak zasłużoną dla naszego miasta osobę – mówiła prezydent Sabina Nowosielska.

Po uroczystości jej uczestnicy udali się do Centrum Obsługi Inwestora, aby tam powspominać Konstantego Chmielewskiego. Podczas spotkania podkreślano, że zakłady azotowe były oczkiem w głowie i dziełem życia dyrektora. Kierował nimi przez 17 lat (od 1977 do 1994 roku), a żaden z wcześniejszych ani późniejszych szefów nie może pochwalić się tak długa kadencją. Był zaangażowany w budowę, rozbudowę i unowoczesnianie fabryki. Dzięki jego osobistym staraniom przeprowadzono kluczowe dla firmy i całej polskiej chemii inwestycje. Ich wynikiem było skokowe zwiększenie wytwórczego potencjału zakładów, osiągnięcie światowych standardów jakości produktów i widoczne zmniejszenie uciążliwości dla środowiska. Ponadto uczestnicy spotkania, którzy byli jego bliskimi współpracownikami i jednocześnie znajomymi, podkreślali szczególnie jego troskę o każdego pracownika fabryki oraz poczucie humoru. W ich opowieściach nie brakowało też wielu anegdot oraz przypadków z życia zakładów.